Geguritan Bahasa jawa
UDAN WAYAH SORE
Udan
riwis-riwis nggawa angin gumanti
Ora kaya nalika kang kawuri sing kebak pangarep-arep
Dikaya ngapa lemah wus kebanjur teles
Sesuk
esuk yen sang surya wiwit sumunar
Lan
manuk kepodang colat-colot ana wit gedang
Tak
tunggu tekamu ing sak ngisore payung
Tak
kanthi lakumu tumeka ngendi
Mbokmenawa sesuk sore wus ora udan riwis-riwis
Marakake gawe kekesing ati
Manuk kepodang wus mabur mangulon
Nanging tetep tak tunggu tekamu
DALAN OMBAK
Wus dakjaluk
marang sliramu, tatkalane wektu isih watu
Lan dalan kaya ombak segara, nanging penjalukku
Kaya prenjak kang katombak swiwine, ilang unine
Kaya lemah cengkar kang tawar, ilang sangar
Sliramu uga isih lumaku ing gisik kang wus dadi
ambalan
Ngambali
ati ing pangilon, ngambali pitakon
Lan
penjalukku, kanthi unthuk-unthuk kang sirna
Tatkalane
surya mencorong, pratanda dina wus rina
SEDYAKU
Wis, Jeng…
Aku sumeleh
Nyelehake pangarep-arepku
Marang katresnan lan kawigatenmu sing semu
Yen nyatane amung semene
Cunthele lelakonku…
Pepenginku tansah sumandhing
Lan
nresnani sliramu
Kudu
dakprunggel
Sing
luwih wigati, Jeng
Donga
lan pengestumu wae
Tansah
mili kanggo aku
Wis, Jeng
Aku pamit
Becik njembarake pikir
Nggayuh kabegjan
Mring ati lan katresnan satuhu
Tan ora binagi ing liyan
Sempurna ing guritan siji…
LINTANG-LINTANG
Lintang-lintang
abyor ing tawang
Cumlorot
sliweran nalika alihan
Kumleyang
mencok ing socamu asihku
Cahyane
gumebyar sunare gilar-gilar
Ing telenge
atimu sliramu tansah dakantu
Lintang-lintang
alihan
Cumlorot
telu ana pundhakku
Kawitan
lintang abang lintang perang
Kapindho
lintang mirunggan lintang kamanungsan
Pungkasan
lintang kumukus lintang kadurakan
WAYAH ESUK PEDUT ANGENDANU
Rong puluh
tahun kepungkur aku lan sliramu nate mlaku ana dalan kene
Saklawase ora nate ketemu
Saliramu lan saliraku wus beda ora kaya biyen nalika isih tak kanthi
Gandaning wengi mau isih sumrebak ngebaki pedut wayah esuk
Wus aja mbok tangisi lakon kang wus kapungkur
Wus
pirang wayah ketiga tak lakoni nganti rambut warna ireng lan putih
Ing
dalan iki rong puluh tahun kepungkur
Ana
cerita rinajut endah
Dik, kala kala sliramu isih dadi impenku
Pirsanana ana nduwur kae
Ana teja manther ing sela-selaning gegodongan
Lan lintang panjer wengi sing isih kari sakmenir gedhene
Saiki aku lan sliramu linambaran rasa kangen
Simpenen
kangenmu ana impen
RON GARING
Wengi
sansaya atis
Nalika aku
sesingidan ing sajroning swara gamelan
Kang digawa
dening angin
Prasasat tan
kendhat
Anggonku
kulak warta adol prungu
Ananging
isih mamring
Aku
wis pingin cecaketan
Obormu
kang makantar-kantar
Madhangi
jangkah lan jagatku
Ana ngendi
papanmu
Lelana tapa
brata
Tanpa
pawarta tanpa swara
Aku
kadya ron garing
Kumleyang
kabur kanginan
Ing
jagat peteng lelimengan
Krasa luwih
abot
Anggonku
ngadhepi dina-dina ing ngarep
Mlakuku ora
mantep
Kagubet
ribet lan ruwet
Adoh
saka cahyamu
Pedhut
ing sakindering pandulu
Panjenengan
Guruku,
sihku, oborku
Kancanana
sukmaku sinau bab katresnan sajroning ati
PETENGING WENGI
Sumribit
angin ngelus langit sore
Manuk sriti
bali ing pucuking cemara
Nganti
tekaning wengi sing nyenyet
Gawang-gawang
katon pasuryanmu
Gawe tambah
kekesing angin sore
Tumlawung
rasa kang ngulandara
Wengi bakal
tumeka maneh
Bareng karo
wewayanganmu
Kang bakal
ngebaki impen petenging wengi
Lumaku
turut petenging lurung
Bakal
gawang-gawang campur mega-mega
Apa
kudu tak buwang bareng karo lumingsiring wengi?
PEPADANG BAKAL TUMEKA
Angrantu
sinambi jumangkah ing dalan kang peteng kebak sandungan
Mecaki
lurung lurung kang dawa satengahing ara-ara samun
Bumi kang
kapidak kebak sinengker
Anggawa
ganda bacin
Manuk manuk
dhandhang kekitrang wayah sore
Peteng kang
gemuleng ing angganing manungsa
Wus
sinerat ana ing kitab duk ing uni
Pepadang
bakal tumeka anggawa kabar bebungah
Kanggo
kita sami jalma manungsa
Kang
bakal amadhangi lurung-lurung, dalan-dalan lan ara-ara samun
Amadhangi
sakendhenging jagat raya
Mara
gage kita sami tumenga ing angkasa
Mangayubagya
rawuhipun sang pepadhang
Kanthi
mesu raga nutup babahan nawa sanga
Mangestu
nampi pepadhang …..
KEKUDANGANKU
O, ngger
sang ponang jabang bayi
Bebarengan
tangismu kang kejer sumusup ing wengi
Sira wus
lahir kanthi slamet
Nyawang
gumelaring jagat raya
Yen
sira nangis tak emban lan tak tembangake dandang gula lingsir wengi
Kapurih
sira bisa turu kanthi tentrem
Yen
sira mesem tak kudang tak liling
O, ngger
sang ponang jabang bayi
Tak gadang
dadiya wong kang luhur bebudenmu ing tembe ***
KAPANG
Menawa rasa
matine ati
Mesti jiwa
tansah kapang
Umpama ati
kapenjara asmara
Apa bisa
jiwa ngapusi
Menawa
saperangan ati ngantu-antu
Mesti separo
liyane ngenteni
Umpamane
setengah ati tansah (han)jaga
Bisa ora
saperangan liyane nglaleake
Menawa ati
tiba sengsara
Mesti jiwa
luwih lara
Pujaning
atiku..
Apa
sing bisa tak tindaake
Aku
mung wanita sing kakungkung geni asmara
Wanita
sing atine wis kadusta
Apa sing dipengine saliyane pengin cepet ketemu kalawan sing ndusta ati
Sing pada-padane laksana kidung swarga sing ngalun-alun ing karnaku
Sing nggawe kentir kapal jiwaku ing tengahing samudra rasa sing tan winates
Tidak ada komentar:
Posting Komentar